Σχέδιο Νόμου Υπουργείου Παιδείας: Επιστρέφεται ως απαράδεκτο
Τρίτη και 13 συνέπεσε, παιχνίδι της τύχης άραγε; να είναι η ημερομηνία παρουσίασης της εισήγησης του σχεδίου νόμου του Υπ. Παιδείας για την «αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού»!!! και την «καθιέρωση κανόνων αξιολόγησης και αξιοκρατίας στην εκπαίδευση».
Δύο μέρες μετά, στις 15 Απριλίου, καλεί η κ. υπουργός τα Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. και της Ο.Λ.Μ.Ε. για να συζητήσουν επί του σχεδίου, αφού έχει ήδη παρουσιαστεί στο υπουργικό συμβούλιο και έχει προχωρήσει σε δηλώσεις όπου τονίζει με κάθε τρόπο ότι όλα τα δεινά της εκπαίδευσης θα εξαφανιστούν μόλις αντιμετωπιστεί με επιτυχία το μεγαλύτερο πρόβλημα, που δεν είναι άλλο από τους υπό αναβάθμιση εκπαιδευτικούς. (Πόσο υποτιμούν αλήθεια τη νοημοσύνη μας!)
Στις πρώτες παραγράφους της εισήγησης διαβάζουμε ότι στην περιβόητη ηλεκτρονική διαβούλευση έλαβαν μέρος 3.500 πολίτες. Τέτοια συγκλονιστική ανταπόκριση… ούτε καν από τους ψηφοφόρους της ΠΑΣΚ, αποδεικνύει περίτρανα το βαθμό στον οποίο πείστηκε η ελληνική κοινωνία περί της ποιότητας και της ειλικρίνειας του όλου εγχειρήματος.
Στη συνέχεια ξεκαθαρίζουν οι προθέσεις της κυβέρνησης με τον πιο κυνικό τρόπο. Πουθενά δε γίνεται η παραμικρή νύξη για αναγνώριση των τεράστιων ευθυνών της ελληνικής πολιτείας, διαχρονικά, στον τομέα της παιδείας. Κουβέντα για την υποχρηματοδότηση, τις ελλιπείς υλικοτεχνικές υποδομές, τα ανεπαρκή κτήρια, την προχειρότητα κι ανευθυνότητα στην κατάρτιση των αναλυτικών προγραμμάτων τα κακογραμμένα, ερήμην των εκπαιδευτικών, βιβλία. Κουβέντα για τα κενά, την επαίσχυντη χρησιμοποίηση των ωρομισθίων, τους χαμηλούς, και τώρα πια πετσοκομμένους, μισθούς. Η κ. υπουργός εντοπίζει τα προβλήματα της εκπαίδευσης εκεί που δεν απαιτείται ανάληψη ευθυνών αλλά καταλογισμός. Στους συνήθεις υπόπτους… τους εκπαιδευτικούς.
Για το σύστημα διορισμών τονίζεται η από εδώ και έπειτα επιλογή και πρόσληψη των εκπαιδευτικών με βάση τις αρχές της αξιοκρατίας και της διαφάνειας. Λέει δηλαδή στον ελληνικό λαό ότι μέχρι τώρα οι εκπαιδευτικοί διορίζονταν αναξιοκρατικά. Συνειδητό και άθλιο ψέμα. Παραπλάνηση της κοινής γνώμης. Την ίδια στιγμή κλείνει την πόρτα του διορισμού σ’ όσους, αν και προσφέρουν για χρόνια στην εκπαίδευση ως αναπληρωτές κι ωρομίσθιοι, δε θα καταφέρουν να διοριστούν κατά το μεταβατικό στάδιο εξ αιτίας της τραγικής μείωσης των διορισμών μόνιμων (κατά 50%) αλλά και αναπληρωτών (κατά 70%) εκπαιδευτικών. Την ίδια στιγμή μετατρέπει τους αναπληρωτές σε ωρομίσθιους εισάγοντας το θεσμό του αναπληρωτή με μειωμένο ωράριο και επισημοποιεί την πρακτική των υποχρεωτικών υπερωριών των μόνιμων εκπαιδευτικών για 5 ώρες.
Εντύπωση προκαλεί η επιμονή για παραμονή των εκπαιδευτικών στον τόπο πρώτου διορισμού για 3 χρόνια το λιγότερο.
Θεωρεί η κ. υπουργός ότι η έλλειψη εκπαιδευτικών θα εξορκιστεί με την απομάκρυνση των εκπαιδευτικών για χρόνια από τις οικογένειές τους;
Δεν έχουν την ικανότητα να καταλάβουν πως εκπαιδευτικοί θα υπάρχουν αν γίνονται οι αναγκαίοι διορισμοί;
Και γιατί αφού υπάρχει διαπιστωμένη ανάγκη για εκπαιδευτικούς οι «δόκιμοι εκπαιδευτικοί» που θα αξιολογούνται αρνητικά (από το Μέντορα άραγε;;;) θα μετατάσσονται αντί να ενισχύονται και να υποστηρίζονται ώστε να προσφέρουν στην εκπαίδευση;
Για τις μεταθέσεις και αποσπάσεις εκτιμάται από τους επιτελείς του Υπουργείου ότι οι εκπαιδευτικοί μετακινούνται συνεχώς και άσκοπα (πώς άραγε διαπιστώθηκε αυτό;). Κι ενώ, αρχικά, υιοθετούν την πρόταση του Κλάδου όσοι αποσπώνται σε υπηρεσίες και φορείς να λαμβάνουν τα μόρια μετάθεσης της οργανικής τους θέσης, στη συνέχεια «ξεχνούν» τη μεγαλόστομη δήλωση της κας Υπουργού «όλοι οι εκπαιδευτικοί στις τάξεις» και πριμοδοτούν αυτούς που τελικά θα αποσπαστούν στο Υπουργείο, τις Περιφερειακές Διευθύνσεις, τις Διευθύνσεις και τα Γραφεία με 2 μονάδες μετάθεσης και δίνουν και τη δυνατότητα «εθελοντικής μετάταξης» σ’ όσους έχουν διοικητική εμπειρία. Πλήρης σύγχυση.
Στις επιλογές στελεχών το ζητούμενο για αξιοκρατία και τερματισμό του ράβε – ξήλωνε δεν υπάρχει. Υπάρχει όμως η επιβράβευση όσων θα σπεύσουν να εκτελέσουν υπάκουα τα όσα προβλέπει η προς υλοποίηση αυτοαξιολόγηση αφού η εμπειρία αξιολόγησης θα είναι προϋπόθεση επιλογής σε θέση στελέχους.
Όσο για την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας που υποτίθεται ότι τη συζητάμε ενώ ήδη έχει σταλεί η εγκύκλιος περί αυτοαξιολόγησης, τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Δεν αξιολογείται κανένας τομέας ευθύνης της πολιτείας (Χρηματοδότηση, αναλυτικά προγράμματα, βιβλία, κτήρια, μισθοί…). Την τακτοποίηση του χάους την επωμίζονται οι εκπαιδευτικοί. «Δεσμεύονται για την υλοποίηση προγραμμάτων βελτίωσης» και αναλόγως αξιολογούνται. Οι Διευθυντές γίνονται μάνατζερς και τα σχολεία επιχειρήσεις. Η παιδαγωγική διάσταση αναζητείται στο φιλότιμο των απλήρωτων πλην όμως περήφανών εκπαιδευτικών κι η κυβέρνηση ξεφορτώνεται το βάρος της δημόσιας εκπαίδευσης.
Όλα αυτά επιγραμματικά και περιληπτικά. Η πιο εμπεριστατωμένη ανάλυση βρίσκεται στη έκφραση της κας Υπουργού όταν μιλά για τους εκπαιδευτικούς. Απαξίωση και στοχοποίηση. Έλεος πια κα Υπουργέ! Μπορεί να μας τσακίσατε οικονομικά. Μπορεί να μας έχετε καταντήσει Δον Κιχώτες της εκπαίδευσης που μόνοι παλεύουν για κάτι που δεν σας αφορά. Τα παιδιά του ελληνικού λαού και τη δωρεάν μόρφωσή τους. Την αξιοπρέπεια μας δεν μπορείτε και δεν έχετε δικαίωμα να τη θίγετε. Τη νοημοσύνη μας δεν μπορείτε να την υποτιμάτε. Το νομοσχέδιο επιστρέφεται ως απαράδεκτο.
